همهی ما، بدیها و خوبیهایی داریم ولی معمولا بیشتر به خوبیها توجه میکنیم و حتی سعی میشه از بدیهامون هم تصویر خوب و توجیهشدهای ارائه بدیم. به عبارت دیگه، بدیهامون رو اونقدرا هم بد نمیبینیم!
همهمون دوست داریم بدیهامون رو بفهمیم و برا اصلاح اونا بکوشیم. اما این یه کار ساده نیست! ولی من فکر میکنم یه راهکار برا این موضوع به دست آوردم. این راهکار رو از طریق تجربه کسب کردم! (قدرشو بدونید!)
بعضی وقتا هست تا یه ضعف یا ایرادی تو خود آدم هست، خیلی بهش اهمیت نمیده و زشتی اونو درک نمیکنه، ولی وقتی همون مسئله رو تو یه نفر دیگه میبینه، بهتر متوجه موضوع میشه. تو این مواقع آدم سریع سعی میکنه برا خودش مسئله رو توجیه کنه و بگه این اونی که من میگم نیست!
آدما اگر بدونن، در صورتی که این توجیه رو انجام ندن، چقدر میتونن روز به روز بهتر و مطلوبتر بشن، هیچ وقت اینکارو انجام نمیدن!
شاید معنی حرف لقمان که گفت:«ادب از بیادبان آموختم» چیزی تو همین مایهها باشه!
زنده باشید و موفق. عیدتون مبارک.