حرفـــ دار دو

بسیار پیش می‌آید که در گذرگاه زندگی مجبور می‌شویم تصمیم بگیریم. گاهی در این دوراهی‌ها و چندراهی‌ها شرایط آنقدر دشوار است که قدرت تصمیم‌گیری از انسان سلب می‌شود. گاهی نیز آنقدر مجهولات مسئله زیاد است که نمی‌توان انتخابی از سر اطمینان داشت. روش‌های علمی مخصوصی برای تصمیم‌گیری درست ارائه شده‌است که استفاده از آن می‌تواند برای افراد راه‌گشا باشد، اما در اینجا فارغ از این روش‌ها می‌خواهم به یک روش تجربی اشاره کنم که در موارد گفته شده، به من کمک می‌کند: در چنین شرایطی باید از ترس و تردید دوری جست و با توکل بر خدا هر چه زودتر یکی از راه‌ها را برگزید و در آن گام نهاد. در این صورت به زودی احساس می‌کنید که بار زیادی از دوشتان برداشته شده و می توانید در سایه‌ی آرامش بیشتر فکر، عملکرد بهتری داشته باشید.

امام علی -علیه السلام- می فرمایند:  هرگاه از كاري ترسيدي، خود را بـه كام آن بينداز. زيرا ترس شديد از آن كار، دشوارتر و زيان‌بارتر از اقدام به آن كار است. (غرر الکلم 8955)

ايّاكَ وَ خَصْلَتَينِ: اَلضَّجَرَ وَ الْكَسَلَ، فَاِنَّكَ اِنْ ضَجِرْتَ لَمْ تَصْبِرْ عَلى حَقٍّ وَ اِنْ كَسِلْتَ لَمْ تُؤَدِّ حَقّا؛

از دو خصلت بپرهيز: بى‏ حوصلگى و تنبلى، زيرا اگر كم‏ حوصله باشى بر حق شكيبايى نكنى و اگر سست و تنبل باشى حقّى را ادا نكنى.

امالى صدوق، ص 636 / حكمت‏نامه جوان: ص 264

پ.ن. باشد که به این وسیله، حق نشستن بر سفره ی امام صادق -علیه السلام- را ادا کرده باشم. (منبع: + )