حرفـــ دار دو

این چند روز، چند کار «واقعی» رو به طور «مجازی» و به صورت آنلاین انجام دادم.

حساب اینترنت خونمون رو شارژ کردم، فایلی رو برای ترجمه به یه مترجم تو یه شهر دور فرستادم و اون از طریق ایمیل و در زمان مناسبی و با قیمت خوبی ترجمه‌ش رو فرستاد و من پولش رو به صورت الکترونیکی پرداخت کردم. فایلای دیگه‌ای رو برای چاپ از طریق سایت چاپخونه فرستادیم و اونا رو در زمان مناسبی از طریق پیک تحویل گرفتیم که پیش پرداخت اونو اینترنتی و بقیه‌ش رو حضوری به پیک پرداخت کردیم (البته اینو به نظرم یه خورده گرون خریدیم!)، بارها موبایلم رو شارژ کردم و چون میخواستم قاب براش بخرم، تو اینترنت جستجو کردم. هر چند قاب برا فروش پیدا شد ولی ترسیدم که تو قیمت سرم کلاه بره و به همین دلیل نخریدم. امروز که رفته بودم علاءالدین و قیمت چندجا رو پرسیدم، دیدم قیمت همه از قیمت سایت+ارسال درب منزل، بیشتر بود!

علاوه بر این کارا که از جنس خرید بودن، کارای دیگه ای هم انجام دادم.

تو دانشگاه برا ارشد ثبت نام کردم و واحدای مورد نیازمو گرفتم، با استادم قرار ملاقات گذاشتم، با یکی از دانشجوهای سال بالایی صحبت کردم و در مورد انتخاب واحد و مسائل ارشد مشاوره گرفتم، با بچه های گروهمون خیلی از کارا که محتاج به حضور بود رو با چت گروهی انجام دادیم، چندبار با دوستان یا خانواده بیرون رفتیم که جایی که میرفتیم و یا مسیری که میشد رفت با مترو، اتوبوس و ... رو از طریق سایتای اینترنتی مخصوصا tehran.ir پیدا کردم.

عصر داشتم به این فکر می کردم که به نظر میرسه کم کم اینترنت داره از حالت سرگرمی و تفننی بیرون میاد و توی زندگی ما واقعا کارای زیادی رو راه میندازه.